W Sandomierzu, 13 grudnia 2019 r. odbyło się wydarzenie upamiętniające postać Adama Bienia, które zorganizowano w 120 rocznicę jego urodzin i 25 piątą rocznicę nadania tytułu Honorowego Obywatela Miasta Sandomierza. Wzięli w nim udział: przedstawiciele sandomierskiego samorządu, starostwa powiatowego, miejscy i powiatowi radni, duchowieństwo, kombatanci, przedstawiciele miejskich instytucji kultury, młodzież z sandomierskich szkół oraz mieszkańcy miasta. Sandomierski magistrat reprezentował Paweł Niedźwiedź zastępca burmistrza Sandomierza.
Podczas pierwszej części spotkania, które zorganizowano w miejskim Ratuszu, po oficjalnym przywitaniu przybyłych gości przez Igę Zamojską kierownik sandomierskiego oddziału Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego oraz Zbigniewa Puławskiego prezesa Sandomierskiego Centrum Pamięci, odbyły się projekcje filmowe autorstwa Zbigniewa Puławskiego. Pierwsza projekcja opowiadała o dniu 11 listopada 1994 r., podczas którego uroczyście nadano Honorowe Obywatelstwo Adamowi Bieniowi. Drugim dokumentem filmowym były wypowiedzi Adama Bienia z 1990 roku, dotyczące jego działalności w Polskim Państwie Podziemnym i o Procesie Szesnastu w Moskwie. Zwieńczeniem tej części wydarzenia były przemówienia okolicznościowe.
Drugą częścią spotkania w ramach „Zaduszek” było zwiedzanie wystawy stałej poświęconej Adamowi Bieniowi w Oddziale Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Sandomierzu.
Adam Bień (ur. 14 grudnia 1899 we wsi Ossala w powiecie staszowskim, zm. 4 marca 1998 w Warszawie) – polski polityk ruchu ludowego, adwokat, sędzia, członek władz Polskiego Państwa Podziemnego. Kawaler Orderu Orła Białego. Aktywny okres działalności społeczno-politycznej Adama Bienia przypadł na czas wojny i okupacji hitlerowskiej. Jako „wiciarz” włączył się na początku 1940 roku do konspiracyjnej pracy w Stronnictwie Ludowym „Roch”, gdzie powierzono mu przewodnictwo Komisji Prawnej Centrali Ruchu Ludowego, która opracowała szereg dokumentów dotyczących ustroju prawnego, politycznego, społecznego i gospodarczego przyszłej powojennej Polski, tzw. „Trzeciej Polski”. Z ramienia „Rocha” powołany został w 1943 roku przez Prezydenta Rzeczypospolitej na emigracji na stanowisko I Zastępcy Delegata Rządu RP na kraj w randze ministra. W Delegaturze podlegały mu departamenty: sprawiedliwości, oświaty i kultury, Komitet Koordynacji Ustawodawczej oraz sprawy narodowościowe. W czasie powstania warszawskiego Adam Bień, jako I Zastępca Delegata Rządu RP i członek Krajowej Rady Ministrów, był faktycznym kierownikiem władzy cywilnej i przyczynił się znacznie do wydania dwóch Dzienników Ustaw, w których zawarte zostały przygotowane w konspiracji akty prawne, regulujące podstawowe sprawy w odradzającej się Polsce. W marcu 1945 roku Adam Bień, wraz z innymi czołowymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego, został podstępnie aresztowany przez NKWD i wywieziony do Moskwy, gdzie został skazany w tzw. „procesie Szesnastu” na pięć lat więzienia. Został osadzony na Łubiance. Wrócił z moskiewskiego więzienia w sierpniu 1949 roku dzięki staraniom żony Zofii, sandomierzanki, absolwentki sandomierskiego Seminarium Nauczycielskiego; w sprawie męża Adama zwróciła się o pomoc do „wiciarza” Józefa Niećki, w owym czasie prezesa „odrodzonego” PSL, następnie członka Rady Państwa
Po powrocie z więzienia Adam Bień nie mógł otrzymać pracy w sądownictwie. Przez pewien czas zajmował się tłumaczeniami literatury rosyjskiej dla Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. W 1953 roku zezwolono mu na pracę w zawodzie adwokata, lecz nie w Warszawie, a na prowincji, w Przasnyszu.
Po przejściu na emeryturę, w styczniu 1975 roku, powrócił do rodzinnej Ossali i zamieszkał w domu, który tam wybudował. Zajął się w owym czasie głównie pisaniem, a także działalnością społeczną. Był między innymi współzałożycielem Staszowskiego Towarzystwa Kulturalnego, a od roku 1987 jego honorowym prezesem, członkiem Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego, Polskiego Towarzystwa Czytelniczego, a także honorowym członkiem Ligi Krajowej. Zapraszany na różnego rodzaju spotkania i uroczystości dawał świadectwo prawdzie o historycznych wydarzeniach, w których w ciągu prawie 100 lat życia przyszło mu uczestniczyć. Czynił to również w licznych wywiadach, jakich udzielał prasie, radiu i TV. Publikował także własne artykuły, w których wyrażał swoje opinie na temat tworzącej się III Rzeczypospolitej.
www.sandomierz.pl
